Het muzikale levensverhaal van Cyrille Aimée heeft wel iets weg van een film. Als jong meisje sloop de Franse zangeres ongezien naar buiten door haar slaapkamer om het jaarlijkse Django Reinhardt Festival in haar woonplaats Samois-sur-Seine te kunnen beleven. Ze werd gegrepen door de gipsyjazz die ze hoorde en verdiepte zich in de muziek van de legendarische gitarist Django Reinhardt. Later liet ze zich vooral beïnvloeden door Amerikaanse jazz, maar de klanken van de Sinti en Roma hadden zich blijvend in de muzikale ziel van de Franse zangeres genesteld. In Paradox vertolkt Aimée onder meer songs van haar gloednieuwe album A Fleur de Peau.
Na haar eerste plaats in de categorie ‘vocalisten’ van de prestigieuze competitie van Montreux Jazz Festival, vertrok Cyrille Aimée naar de Verenigde Staten waar ze uitgroeide tot een ster in de vocale jazz.
The New York Times noemde haar stem ‘lief en meisjesachtig, maar wel gecontroleerd met de precisie van een scherpschutter’. Wall Street Journal noemde de zangeres ‘one the most promising jazz singers of her generation.’ Een reis naar Costa Rica vormde de inspiratie voor haar nieuwste album A Fleur de Peau. Voor de opnames sloeg ze de handen ineen met producer en multi-instrumentalist Jake Sherman, die al samenwerkte met uiteenlopende musici als Bilal, Meshell Ndegeocello en Melanie Charles.
Cyrille Aimée zang Mathis Picard piano, Jonathan (Yonatan) Rosen drums, Daniel Winshall bas
